باب ما
جاء في بول ما
يؤكل لحمه
55. ETİ YENEN
HAYVANLARIN DURUMU
حدثنا الحسن
بن محمد
الزعفراني
حدثنا عفان بن
مسلم حدثنا
حماد بن سلمة
حدثنا حميد
وقتادة وثابت
عن أنس أن
ناسا من عرينة
قدموا
المدينة فاجتووها
فبعثهم رسول
الله صلى الله
عليه وسلم في
إبل الصدقة
وقال أشربوا
من ألبانها
وأبوالها
فقتلوا راعي
رسول الله صلى
الله عليه وسلم
واستاقوا
الإبل
وارتدوا عن
الإسلام فأتى
بهم النبي صلى
الله عليه
وسلم فقطع
أيديهم وأرجلهم
من خلاف وسمر
أعينهم
وألقاهم
بالحرة قال
أنس فكنت أرى
أحدهم يكد
الأرض بفيه
حتى ماتوا
وربما قال
حماد يكدم
الأرض بفيه
حتى ماتوا
قال أبو عيسى
هذا حديث حسن
صحيح وقد روى
من غير وجه عن
أنس وهو قول
أكثر أهل
العلم قالوا
لا بأس ببول
ما يؤكل لحمه
Enes (r.a.)’den rivayet
edilmiştir: “Ureyne kabilesinden bazı kimseler Medîne’ye gelmişlerdi, çölde
yaşamaya alışık oldukları için Medîne’nin havasına alışamadılar. Bunun üzerine
Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem), zekat develerini çobanıyla beraber
onlara verdi ve dedi ki: “Bu develerle Medîne dışına gidin, onların süt ve
idrarlarından için.” Onlarda oraya gidip Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve
Sellem)’in çobanını öldürdüler develeri de beraberlerinde alıp, İslam dininden
döndüler. Sonra yakalanıp Rasulullah (Sallallahu aleyhi ve Sellem)’e
getirildiler ceza olarak elleri ve ayakları çaprazlama kesildi, gözleri oyuldu
ve Hare denilen bir bölgeye bırakılıp ölüme terk edildiler.
Hadisin ravîsi Enes der
ki: “Onlardan kiminin susuzluktan ağızlarıyla yeri tırmalar şekilde ölüp
gittiklerini görmüştüm.” Böyle rivayet etmiştir.
Hammad, hadisin son
bölümünü, “Onlardan kimisi susuzluktan ağızlarıyla yeri tırmaladılar” demiştir.
Diğer tahric: İbn
Mace, Hudud; Nesaî, Tahara
Tirmîzî: Bu hadis
hasen sahihtir. Enes’den başka yollarla da rivayet edilmiştir. İlim
sahiplerinin çoğunluğu bu görüşte olup eti yenen hayvanların idrarında bir
sakınca görmezler.